دست یابی به مقام بندگی
اگر انسان خود را شناخت خدا را خواهد شناخت، سپس به دنبال این خواهد بود که چگونه به این کمال و جمال بی نهایت برسد. اگر خوب جستجو کرده باشد، می یابد که تنها یک ابزار وجود دارد و آن بندگی است. باید در هر کاری حسن فعلی و حسن فاعلی را در نظر بگیرد؛ یعنی هم کار او خوب باشد و خدا ازآن نهی نکرده باشد و هم نیّت او درست باشد تا به واسطه این دو به سر منزل مقصود برسد. در این صورت هر کاری که انسان انجام می دهد، عبادت است. خانمی که در مقابل شوهر خود می نشیند و با محبّت به چشمانش نگاه می کند، ثواب می برد. همین طور غضب کردن، نشست و برخاست، خوردن و نخوردن، خواب و بیداری، ورزش، بازی، زیارت و … اگر برای خدا باشند، همه بندگی محسوب می شوند. اما اگر ندانیم به دنبال چه هستیم و چه می کنیم، ممکن است به زیارت امام هشتم (علیه السلام) هم رفته باشیم، ولی زیارت ما بندگی نباشد.
چند سال پیش که راه کربلا باز شده بود، یکی از دوستان از سفر کربلا برگشته و به محضر استاد مصباح (حفظه الله) رفته بود. بنده هم کار کوچکی با استاد داشتم. وقتی وارد اتاق استاد شدم، دیدم او هم نشسته است. آن شخص به آیت الله مصباح گفت: حاج آقا، ما از کربلا آمدیم، ولی شما به دیدن ما نیامدید! حاج آقا فرمود: «شمر هم کربلا بوده». من خیلی تعجب کردم و ناراحت شدم. وقتی بیرون آمدیم، از دوستم پرسیدم که چرا حاج آقا این طور گفتند؟ گفت: وقتی می خواستم بروم، فرمودند: می خواهی بروی، یادت باشد نمازت را تمام بخوانی؛ چون مسافر اگر سفرش حرام باشد، نمازش تمام است. می خواهی زیارت مستحبّ بروی، کارهای واجب را رها کرده ای؟
کتاب کامل الزّیارات در مورد فضایل زیارت امام حسین (علیه السلام) روایات بسیاری را نقل کرده است. پاداش هیچ عملی بیشتر از زیارت اباعبدالله (علیه السلام) نیست، حتی زیارت خانه خدا. ولی معمار فن می گوید: زیارت و سفر تو حرام است.
این بندگی نیست. باید دنبال بندگی باشیم. بندگی یعنی کاری را انجام دهیم که او دوست دارد نه خودمان. ممکن است کاری باشد – مثل ازداوج – که خود انسان هم دوست داشته باشد، ولی معیار اصلی خداست. باید او را در نظر گرفت و جلو رفت. در این صورت دیگر نمی توان با همسر و فرزندان تندی کرد. دیگر نمی توان معصیت کرد. درس، نشست و برخاست، عبادت می شود.
خوب که می نگری، می بینی که خوبان همه دنبال بندگی هستند. باید یک به یک تمرین بندگی کرد. خود انسان می فهمد کاری که انجام می دهد بندگی است یا نه.
چرا حضرت ابالفضل (علیه السلام) به مقام بندگی رسید؟ مگر امام حسین (علیه السلام) برادر دیگری نداشت؟ پس چرا کامل ترین مقانم را ایشان داشت؟ امام صادق (علیه السلام) وقتی به زیارت ایشان آندند، فرمودند: «السلام علیکَ أیّها العبد الصالح؛ سلام بر تو ای بنده صالح خدا».
باید بندگی کرد. مهم نیست انسان چه شغلی داشته دارد، مهم این است که انسان بندگی کند. انسان هایی که بنده می شوند، به نتیجه کاری ندارند. «حافظ تو بندگی کن، او ذرّه پرور آید». او خود می داند، چه کند.
اگر می خواهیم بندگان خوبی باشیم، بدون شکّ محتاج کمک و دعای امام عصر (ارواحنا فداه) هستیم.چقدر خوب است در سحرگاهی حضرت ما را یاد کنند.
