نگاهی گذرا به زندگی نامه حضرت معصومه (سلام الله علیها)
نام شریف آن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و مشهورترین لقب آن حضرت، «معصومه» است. پدر بزرگوارش حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) امام هفتم شیعیان و مادر مکرمه اش حضرت نجمه خاتون (سلام الله علیها) است.
ولادت
حضرت معصومه (سلام الله علیها) روز اول ذیقعده سال ١٧٣ هجرى قمرى در مدینه منوره به دنیا آمدند و در همان سنین کودکى با مصیبت شهادت پدر گرامى خود، در زندان هارون مواجه شد. لذا از آن پس تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش حضرت على بن موسى الرضا (علیه السلام) قرارگرفت.
تبعید برادر
در سال ٢٠٠ هجرى قمرى ودر پى اصرار و تهدید مأمون عباسى سفر تبعید گونه حضرت رضا (علیه السلام) به مرو انجام شد و آن حضرت بدون این که کسى از بستگان و اهل بیت خود را همراه ببرند راهى خراسان شدند.
ادای رسالت زینبی
یک سال بعد از هجرت امام رضا(علیه السلام)، حضرت معصومه (سلام الله علیها) به شوق دیدار برادر و ادای رسالت زینبی و پیام ولایت به همراه عده اى از برادران و برادرزادگان به طرف خراسان حرکت کرد و در مسیرخود، استقبال مردم شهرها وروستاها قرار می گرفت.
شهادت همراهان
در این جا بود که آن حضرت همچون عمه بزرگوارشان حضرت زینب(سلام الله علیها) پیام مظلومیت و غربت برادر گرامیشان را به مردم مى رساندند و مخالفت اهلبیت (علیهم السلام) را با حکومت بنى عباس اظهار مى کردند. بدین جهت و زمانی که کاروان حضرت به شهر ساوه رسید، عده اى از مخالفان اهلبیت (علیهم السلام) که از پشتیبانى مأموران حکومت برخوردار بودند،سر راه را گرفته و با همراهان حضرت وارد جنگ شده وپس از به شهادت رساندن بیشتر کاروانیان، بنابر نقلى حضرت معصومه (سلام الله علیها) را نیز مسموم کردند.
سکونت درقم
به هر حال ، یا بر اثر اندوه و غم زیاد
از این ماتم و یا بر اثر مسمومیت از زهر جفا، حضرت فاطمه معصومه (سلام
الله علیها)بیمار شدند و چون دیگر امکان ادامه راه به طرف خراسان نبود قصد
شهر قم را نمود. حضرت به اندک یاران باقیمانده فرمود: مرا به شهر قم
ببرید، زیرا از پدرم شنیدم که مى فرمود: شهر قم مرکز شیعیان ما است.
بزرگان شهر قم وقتى از این خبر مسرت بخش مطلع شدند به استقبال آن حضرت
شتافتند; و در حالى که «موسى بن خزرج» بزرگ خاندان «اشعرى» زمام ناقه آن
حضرت را به دوش مى کشید و عده فراوانى از مردم پیاده و سواره گرداگرد
کجاوه حضرت در حرکت بودند، حدوداً در روز ٢٣ ربیع الاول سال ٢٠١ هجرى قمرى
حضرت وارد شهر مقدس قم شدند.
آن بزرگوار به مدت ١٧ روز در این شهر زندگى کرد و در این مدت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود.
محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستیه به نام «بیت النور» معروف بوده وهم اکنون محل زیارت ارادتمندان آن حضرت است.
شهادت
سرانجام در روز دهم ربیع الثانى و «بنا
بر قولى دوازدهم ربیع الثانى» سال ٢٠١ هجرى پیش از آن که دیدگان مبارکش به
دیدار برادر روشن شود، در دیار غربت و با اندوه فراوان دیده از جهان
فروبست و شیعیان را در ماتم خود به سوگ نشاند .مردم قم با تجلیل فراوان
پیکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بیرون شهر و به نام «باغ
بابلان» معروف بود تشییع نمودند. همین که قبر مهیا شد دراین که چه کسى بدن
مطهر آن حضرت را داخل قبر قرار دهد دچار مشکل شدند، که ناگاه دو تن سواره
که نقاب به صورت داشتند از جانب قبله پیدا شدند و به سرعت نزدیک آمدند و
پس از خواندن نماز یکى از آن دو وارد قبر شد و دیگرى جسد پاک و مطهر آن
حضرت را برداشت و به دست او داد تا در دل خاک نهان سازد.
آن دو نفر پس از پایان مراسم بدون آن که با کسى سخن بگویند بر اسب هاى خود سوار و از محل دور شدند.
بنا به گفته بعضی از علما به نظر مى رسد که آن دو بزرگوار، دو حجت
پروردگار: حضرت رضا (علیه السلام) و امام جواد (علیه السلام) باشند چرا که
معمولاً مراسم دفن بزرگان دین با حضور اولیا الهی انجام شده است.
پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سایبانى از بوریا بر فراز قبر
شریفش قرار داد تا این که حضرت زینب فرزند امام جواد(ع) به سال ٢٥٦ هجرى
قمرى اولین گنبد را بر فراز قبر شریف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدین سان
تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (ع) و
دارالشفای دلسوختگان عاشق ولایت وامامت شد.
