تّقوا اللَّه و أصلحوا ذات بینکم.
از خدا بترسید و میان خویش را اصلاح کنید
نهج الفصاحه ص164 ، ح49
___________________________
حدیث (2) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
أَلا اُخبِرُکُم بِأَفضَلَ مِن دَرَجَةِ الصِّیامِ و َالصَّلاةِ و
َالصَّدَقَةِ؟ صَلاحُ ذاتِ البَینِ، فَإِنَّ فَسادَ ذاتِ البَینِ هِىَ
الحالِقَةُ؛
آیا شما را به چیزى با فضیلت تر از نماز و روزه و صدقه (زکات) آگاه نکنم؟
آن چیز اصلاح میان مردم است، زیرا تیره شدن رابطه میان مردم ریشه کن
کننده دین است.
نهج الفصاحه ص240، ح 458
___________________________
حدیث (3) امام کاظم علیه السلام :
طوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ، اُولئِکَ هُمُ المُقَرَّبونَ یَومَ القیامَةِ؛
خوشا به سعادت اصلاح کنندگان بین مردم که آنان همان مقرّبان روز قیامت اند.
تحف العقول ص 393
___________________________
حدیث (4) امام صادق علیه السلام :
لِلمُفَضَّلِ ـ : إِذا رَأَیتَ بَینَ اثنَینِ مِنْ شیعَتِنا مُنازَعَةً فَافتَدِها مِنْ مالى؛
به مفضل فرمودند: هرگاه میان دو نفر از شیعیان ما نزاعى دیدى از مال من
غرامت بده (یعنى با پرداخت وجه مورد اختلاف، میان آنان را اصلاح کن).
توحید مفضل ص4 – کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص209، ح3
___________________________
حدیث (5) امام صادق علیه السلام :صَدَقَةٌ یُحِبُّهَا اللّه :
إِصلاحٌ بَینَ النّاسِ إِذا تَفاسَدوا، وَ تَقارُبٌ بَینَهُم إِذا تَباعَدوا؛
صدقه اى که خداوند آن را دوست دارد عبارت است از: اصلاح میان مردم هرگاه
رابطه شان تیره شد و نزدیک کردن آنها به یکدیگر هرگاه از هم دور شدند.
کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص209، ح1
________________________
___
حدیث (6) امام صادق علیه السلام :
اَلکَلامُ
ثَلاثَةٌ: صِدقٌ و َکِذبٌ و َإِصلاحٌ بَینَ النّاسِ قالَ: قیلَ لَهُ:
جُعِلتُ فِداک مَا الصلاحُ بَینَ النّاسِ؟ قالَ: تَسمَعُ مِنَ الرَّجُلِ
کَلاما یَبلُغُهُ فَتَخبُثُ نَفسُهُ، فَتَلقاهُ فَتَقولُ: سَمِعتُ مِن
فُلانٍ قالَ فیکَ مِنَ الخَیرِ کَذا و َکَذا، خِلافَ ما سَمِعتَ مِنهُ؛
سخن سه گونه است: راست و دروغ و اصلاح میان مردم به آن حضرت عرض شد:
قربانت اصلاح میان مردم چیست؟ فرمودند: از کسى سخنى درباره دیگرى مى شنوى
که اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت مى شود. پس تو آن دیگرى را مى بینى و
برخلاف آنچه شنیده اى، به او مى گویى: از فلانى شنیدم که در خوبى تو چنین و
چنان مى گفت.
کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص341، ح16
___________________________
حدیث (7) امام صادق علیه السلام :
… و َاللّه ما اوتىَ
لُقمانُ الحِکمَةَ بِحَسَبٍ، وَ لا مالٍ وَ لا أَهلٍ وَ لا بَسطٍ فى جِسمٍ
و َلا جَمالٍ وَلکِنَّهُ کانَ رَجُلاً قَویّا إِلى أَن قالَ: و َلَم
یَمُرَّ بِرَجُلَینِ یَختَصِمانِ أَو یَقتَتِلانِ إِلاّ أَصلَحَ بَینَهُما
وَ لَم یَمضِ عَنهُما حَتّى تَحاجَزا؛
… به خدا قسم که: به لقمان تنها حکمت و دانش عطا نشده بود، و نیز دارائى و
خانواده و قدرت جسمى و زیبایى چشمگیر نداشت ولى او مردى با اراده بود تا
آنجا که امام فرمودند: و او به دو نفر که با هم نزاع مى کردند و یا مى
جنگیدند نمى گذشت مگر اینکه: میانشان صلح برقرار مى کرد و از پیش آنان نمى
رفت تا آنکه آنها دست از نزاع و جنگ کشیده و متفرق مى شدند.
مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل ج13، ص442، ح15851
منبع:سایت تکناز
