برخی از روایات، ما را به تداوم اعمال مخصوصی تا چهل روز توصیه می نمایند تا به ثمرات شیرینی از خودسازی دست یابیم. البته باید توجّه داشت که شروع این کار، در بسیاری از مواقع درست، آسان و پسندیده است، ولی تداوم آن مشکل است. شیطان به سراغ ما می آید و نمی گذارد کارمان را به خوبی پایان برسانیم و در نهایت باعث می شود که ما مسیرمان را عوض کنیم.
چه بسیار افرادی که می خواستند سرباز امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) باشند، ولی امروز حتّی ذرّه ای با آن حضرت سر و کار ندارند. حضرت هم با ایشان کاری ندارد. بسیاری از افراد به مسجد می آیند که الهی شوند، ولی در جامعه که وارد می شوند، الهی رفتار نمی کنند. ایشان هیئت آمدن و سینه زنی برای امام حسین (علیه السلام) را به نیّت حسینی شدن انجام می دهند، ولی گاه راه صحیح را گم می کنند. برای همه ما از این موقعیّت ها پیش می آید که کاری را شروع می کنیم، نیّت مان هم درست است، امّا بعد از مدّتی شیطان وسوسه می کند و نمی گذارد راه را درست ادامه دهیم. به عنوان نمونه صدقه دادن یا در تهیّه جهیزیّه یک دختر شریک شدن و یا امور دیگری از این دست همه، کارهای بسیارخوب و پسندیده ای هستند، به این شرط که بعد از مدّتی خراب نشوند و این سفارش قرآن است:
«لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَالأذَى» صدقات خود را با منّت گذاشتن و اذیّت کردن از بین نبرید(بقره264)
یک نکته را هم نباید فراموش کرد و آن این که مبادا عمل خیر وصالح انجام دادن ما، یا چلّه گرفتن و به خدا نزدیک شدن ما، سبب آزار دیگران به خصوص خانواده شود. زمانی خدمت آیت الله بهجت (اعلی الله مقامه الشریف) مشرّف شدم. ایشان فرمودند: «اگر می خواهی زاهد باشی، باش؛ امّا زن و بچه ات را در فشار قرار نده». در واقع ما چنین ولایتی بر همسر خود نداریم که بخواهیم او را وادار به عمل خیر کنیم.
