جناب آقای محمد شریف رازی نقل میکند: پس از گذشت دو سال از سفر به عراق که ناموفق بودم، یک سال بعد از حادثهی شهریور 1920 بود که برای زیارت عتبات عالیات شوق عجیبی به من دست داد به طوری که نمیتوانستم یک لحظه این جریان را از خود دور کنم. به همین دلیل به فکر دومین سفر افتادم. برای رسیدن به این امر بزرگ، دست توسل به سوی امام حسین علیهالسلام دراز کردم و برای خواندن زیارت عاشورا آماده شدم و هر روز علاقهی من نسبت به این کار بیشتر میشد. این علاقه و شور موقعی بود که به دلیل جنگ جهانی